Een jong kind van Afrikaanse oorsprong zit naast een middelbare witte man in de metro. De aandacht ligt op het discrete contrast tussen de twee figuren: jeugd en ouderdom, wit en gekleurd, migrant en autochtoon. Toch, ondanks hun verschillen, lopen hun houdingen in elkaar over; hun schouders sluiten op elkaar aan in een diagonaal. Deze diagonale lijn verbindt en staat in contrast met de achtergrond, waar andere passagiers verzonken zitten in hun schermen, opgesloten in hun digitale werelden. De aanwezigheid van het kind en de man op de voorgrond voelt tastbaarder, terwijl de figuren in de achtergrond vervagen in de kille, onpersoonlijke setting van de metro tegen de achtergrond van een gejaagde stad die onverschillig voortsnelt.